رساله احکام بانوان

ناصر مکارم معروف به آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی (زادهٔ ۱۳۰۳)، از مراجع تقلید شیعه ایرانی است.
آیة الله مکارم شیرازی در سال ۱3۰۵ هجری شمسی در شهر شیراز در میان یک خانواده مذهبی که به فضائل نفسانی و مکارم اخلاقی معروفند متولد گردید.
جدّ اعلای ایشان «حاج محمّدباقر» که از تجّار شیراز به شمار می‌رفت، در «سرای نو» شیراز به تجارت اشتغال داشت، لباسی شبیه لباس روحانیّت می‌پوشید و پیوسته در مسجد «مولای» شیراز به جماعت حاضر می‌شد و مورد تکریم و احترام و اطمینان بود. جدّ ایشان مرحوم »حاج محمّد کریم« فرزند حاج محمّدباقر که او نیز عمّامه‌ای بر سر داشت و در بازار در اثنای کار، کلاه پوستینی بر سر می‌گذاشت، در «سرای گمرک» شیراز و سپس در» بازار وکیل» به تجارت مشغول بود، همواره در مسجد «مولای» شیراز در نماز جماعت شرکت می‌کرد و از مرتبطین و نزدیکان مرحوم آیت‌الله العظمی حاج شیخ محمدجعفر محلاتی رحمه الله پدر مرحوم آیت‌الله العظمی حاج شیخ بهاءالدین محلاتی و مرحوم آیت‌الله حاج سیدمحمدجعفر طاهری رحمه الله به حساب می‌آمد.
پدرشان حاج محمد علی او نیز از تجار معروف شیراز بود
پس از پایان تحصیلات ابتدایی و دبیرستان، در ۱۴ سالگی به طور رسمی دروس دینی را در مدرسه آقا باباخان شیراز آغاز کرد و در مدت اندکی نیازهای خود را از علوم صرف، نحو، منطق، بیان و بدیع تأمین کرد. سپس توجه خود را به رشتهٔ فقه و اصول معطوف ساخت و مجموع دروس مقدماتی و سطح متوسط و عالی را در مدتی نزدیک به ۴ سال به پایان رساند.
در همین سال‌ها گروهی از طلاب حوزهٔ علمیهٔ شیراز را نیز درس می‌داد. او در ۱۸ سالگی حاشیه‌ای بر کفایة الأصول آخوند خراسانی نوشت و در همان سال، وارد حوزهٔ علمیهٔ قم شد و نزدیک پنج سال در درس‌های اساتیدی چون آیت‌الله العظمی سید حسین بروجردی شرکت کرد.
وی در سال ۱۳۶۹ هـ. ق وارد حوزهٔ علمیه نجف شد و در سال ۱۳۷۰ هـ. ق به ایران بازگشت و در قم به تدریس سطوح عالی و سپس خارج اصول و فقه پرداخت. در سال ۱۳۳۶ شمسی به اتفاق جمعی از دانشمندان، ماهنامهٔ مکتب اسلام را زیر نظر آیت‌الله سید کاظم شریعتمداری و دارالتبلیغ اسلامی راه‌اندازی کرد.
در حال حاضر درس خارج وی یکی از پرجمعیت‌ترین و پر رونقترین دروس حوزهٔ علمیهٔ قم است و بیش از ۲۰۰۰ نفر از طلاب در درس او شرکت می‌کنند.
او از دوران جوانی نیز قلم به دست گرفت و کتاب‌هایی در رشته‌های گوناگون عقاید و معارف اسلامی و مسألهٔ ولایت و تفسیر و فقه و اصول نوشت. از تألیفات و آثار او تا کنون بیش از ۲۰۰ عنوان کتاب به چاپ رسیده که برخی از آن‌ها بیش از ۳۰ بار تجدید چاپ شده و برخی به بیش از ۱۰ زبان زندهٔ دنیا ترجمه شده و در کشورهای گوناگون انتشار یافته‌است. مهم‌ترین اثر قرآنی وی کتاب تفسیر نمونه (۲۷ جلدبه همراه یک جلد تفسیر موضوعی قرآن کریم) است که با همکاری چندین نفر (آقایان محسن قرائتی، محمدرضا آشتیانی، سید محسن شجاعی، محمد جعفر امامی، داود الهامی، عبد الرسول حسنی، سید نور الله طباطبایی، محمود عبد اللهی محمد محمدی) نوشته شده‌است. از جمله کتب فقهی او: «انوار الفقاهه»، «القواعد الفقیة» و «انوار الاصول» و «تعلیقات مستدل» و مشروحی بر تمام عروة الوثقی است که مکرر به چاپ رسیده‌است. رسالهٔ عملیه وی (توضیح المسائل) تاکنون بارها چاپ شده و این رساله به زبان عربی و اردو و ترکی آذربایجانی و انگلیسی نیز ترجمه و منتشر شده‌است. همچنین رساله، همراه با چند جلد از کتب استفتائات وی، اکنون بصورت نرم‌افزاری برای تلفنهای همراه ارائه می‌شود.